ดัชนีดาวโจนส์อุตสาหกรรม (DJIA) ซึ่งวัดผลการดำเนินงานของหุ้นขนาดใหญ่ 30 ตัวในสหรัฐฯ ลดลงอย่างมากในวันพฤหัสบดี ลดลงมากกว่า 1.40% สู่ระดับ 43,980 นักลงทุนตอบสนองต่อข้อมูลเศรษฐกิจที่หลากหลายและความคิดเห็นที่ระมัดระวังจากเจ้าหน้าที่ธนาคารกลางสหรัฐ (เฟด) ตลาดแรงงานแสดงสัญญาณของความอ่อนแอ ขณะที่ความเป็นไปได้ของข้อตกลงการค้าระหว่างสหรัฐฯ กับจีนช่วยบรรเทาความกังวลเกี่ยวกับภาษีที่จะเกิดขึ้น
ดัชนีดาวโจนส์อุตสาหกรรมได้ลดต่ำกว่า 44,000 ทำให้โมเมนตัมขาลงเร่งตัวขึ้น การหลุดต่ำกว่าเส้น SMA 20 วันที่ 44,580 ยืนยันถึงแนวโน้มขาลง โดยผู้ขายเริ่มควบคุมตลาด หากดัชนีไม่สามารถยืนเหนือ 43,900 ได้ การลดลงเพิ่มเติมไปยังเส้น SMA 100 วันที่ประมาณ 43,480 อาจเกิดขึ้น การฟื้นตัวเหนือ 44,200 เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อบรรเทาแรงกดดันจากการขายในทันที
นโยบายการเงินในสหรัฐฯ ถูกกําหนดโดยธนาคารกลางสหรัฐ (เฟด) เฟดมีข้อบังคับสองประการ: เพื่อให้เกิดเสถียรภาพด้านราคาและส่งเสริมการจ้างงานเต็มรูปแบบ เครื่องมือหลักในการบรรลุเป้าหมายเหล่านี้คือการปรับอัตราดอกเบี้ย เมื่อราคาเพิ่มขึ้นเร็วเกินไปและอัตราเงินเฟ้อสูงกว่าเป้าหมาย 2% ของเฟด พวกเขาก็จะขึ้นอัตราดอกเบี้ย ทําให้ต้นทุนการกู้ยืมทั่วทั้งเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ดอลลาร์สหรัฐ (USD) แข็งค่าขึ้น เนื่องจากทําให้สหรัฐฯ เป็นสถานที่ที่น่าสนใจยิ่งขึ้นสําหรับนักลงทุนต่างชาติในการพักเงิน เมื่ออัตราเงินเฟ้อลดลงต่ำกว่า 2% หรืออัตราการว่างงานสูงเกินไปเฟดอาจลดอัตราดอกเบี้ยเพื่อกระตุ้นให้เกิดการกู้ยืม ซึ่งจะกลายเป็นการสร้างแรงกดดันให้กับเงินดอลลาร์
ธนาคารกลางสหรัฐฯ (เฟด) จัดการประชุมนโยบาย 8 ครั้งต่อปี โดยคณะกรรมการกําหนดนโยบายการเงินของธนาคารกลางสหรัฐ (FOMC) จะประเมินภาวะเศรษฐกิจและตัดสินใจเกี่ยวกับนโยบายการเงิน FOMC เข้าร่วมโดยมีเจ้าหน้าที่เฟดสิบสองคน - สมาชิกเจ็ดคนเป็นของคณะกรรมการ ผู้ว่าการประธานธนาคารกลางแห่งนิวยอร์ก และประธานธนาคารกลางระดับภูมิภาคสี่ในสิบเอ็ดคนที่เหลือซึ่งดํารงตําแหน่งหนึ่งปีแบบหมุนเวียนกันไป
ในสถานการณ์ที่รุนแรง ธนาคารกลางสหรัฐฯ อาจใช้นโยบายที่ชื่อว่าการผ่อนคลายเชิงปริมาณ (Quantitative Easing (QE)) QE เป็นกระบวนการที่เฟดเพิ่มการไหลของเงินเครดิตในระบบการเงินที่ติดขัดอย่างมาก เป็นมาตรการนโยบายที่ไม่ได้มาตรฐานที่ใช้ในช่วงวิกฤตหรือเมื่ออัตราเงินเฟ้อต่ำมาก QE เป็นอาวุธทางเลือกของเฟดในช่วงวิกฤตการเงินครั้งใหญ่ในปี 2008 QE เกี่ยวข้องกับการที่เฟดพิมพ์เงินดอลลาร์มากขึ้นและใช้พวกเขาเพื่อซื้อพันธบัตรคุณภาพสูงจากสถาบันการเงิน QE มักจะทำให้ดอลลาร์สหรัฐอ่อนค่าลง
การคุมเข้มเชิงปริมาณ (Quantitative Tightening (QT)) เป็นกระบวนการย้อนกลับของ QE ธนาคารกลางสหรัฐฯ จะหยุดซื้อพันธบัตรจากสถาบันการเงินและไม่นําเงินต้นคืนจากพันธบัตรที่ครบกําหนดเพื่อซื้อพันธบัตรใหม่ โดยปกติจะเป็นข่าวดีต่อมูลค่าของดอลลาร์สหรัฐ