ดัชนีดอลลาร์สหรัฐ (DXY) ซึ่งติดตามการเคลื่อนไหวของดอลลาร์สหรัฐเมื่อเทียบกับสกุลเงินหลัก 6 สกุล ยังคงทรงตัวโดยทั่วไปและยังคงอยู่เหนือระดับ 108.00 ดอลลาร์ดูเหมือนจะไม่รับผลกระทบจากการพูดคุยเรื่องภาษีของประธานาธิบดีสหรัฐฯ โดนัลด์ ทรัมป์ ขณะที่จีนได้กำหนดภาษีเล็กน้อยต่อสินค้าสหรัฐในลักษณะตอบโต้เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ทรัมป์ได้ประกาศเก็บภาษี 15% สำหรับเหล็กและอลูมิเนียมจากทุกประเทศที่นำเข้าสินค้า ซึ่งจะมีผลบังคับใช้ในวันที่ 12 มีนาคม
ปฏิทินเศรษฐกิจในวันอังคารนี้ถูกครอบงำโดยธนาคารกลางสหรัฐ (เฟด) นอกจากเจอโรม พาวเวลล์จะให้การต่อหน้าสภาคองเกรสแล้ว ยังมีผู้พูดจากเฟดอีกสามคนที่จะปรากฏตัว เทรดเดอร์จะต้องการฟังว่าธนาคารกลางมีแผนที่จะเปลี่ยนแปลงนโยบายการเงินในเร็ว ๆ นี้หรือไม่
ดัชนีดอลลาร์สหรัฐ (DXY) กำลังกลายเป็นวันน่าเบื่อในสัปดาห์นี้ ไม่มีการเคลื่อนไหวที่แท้จริงในดอลลาร์สหรัฐจนถึงขณะนี้ แม้ว่าจะมีข่าวมากมายก็ตาม แม้ว่าอัตราผลตอบแทนของสหรัฐจะเป็นสินทรัพย์ที่ควรติดตาม แต่ด้วยการให้การของพาวเวลล์ที่กำลังจะมาถึง อาจมีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นในตอนนี้
ในด้านบวก แนวต้านแรกที่ 109.30 (จุดสูงสุดวันที่ 14 กรกฎาคม 2022 และเส้นแนวโน้มที่เพิ่มขึ้น) ถูกทะลุขึ้นไปชั่วคราวแต่ไม่สามารถรักษาไว้ได้ในสัปดาห์ที่ผ่านมา เมื่อระดับนั้นถูกเรียกคืน ระดับถัดไปที่จะต้องไปถึงก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าคือ 110.79 (จุดสูงสุดวันที่ 7 กันยายน 2022)
ในด้านลบ 107.35 (จุดสูงสุดวันที่ 3 ตุลาคม 2023) ยังคงทำหน้าที่เป็นแนวรับที่แข็งแกร่งหลังจากการทดสอบหลายครั้งในสัปดาห์ที่ผ่านมา หากมีการลดลงมากขึ้น ให้มองหา 106.52 (จุดสูงสุดวันที่ 16 เมษายน 2024), 106.14 (เส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่อย่างง่าย 100 วัน) หรือแม้แต่ 105.89 (แนวต้านในเดือนมิถุนายน 2024) เป็นระดับแนวรับที่ดีกว่า
ดัชนีดอลลาร์สหรัฐ: กราฟรายวัน
ดอลลาร์สหรัฐ (USD) เป็นสกุลเงินที่ใช้อย่างเป็นทางการในสหรัฐอเมริกา และเป็นสกุลเงินที่ใช้ 'โดยพฤตินัย' ของประเทศอื่น ๆ จำนวนมากที่มีการหมุนเวียนควบคู่ไปกับสกุลเงินท้องถิ่น เป็นสกุลเงินที่มีการซื้อขายกันมากที่สุดในโลก โดยคิดเป็นสัดส่วนมากกว่า 88% ของมูลค่าการซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศทั่วโลก หรือมีมูลค่าธุรกรรมเฉลี่ย 6.6 ล้านล้านดอลลาร์ต่อวันตามข้อมูลของปี 2022 หลังสงครามโลกครั้งที่สอง สกุลเงิน USD เข้ามารับช่วงต่อตำแหน่งสกุลเงินสำรองของโลกจากสกุลเงินปอนด์ของอังกฤษที่เป็นในประวัติศาสตร์ใหญ่ สกุลเงินดอลลาร์สหรัฐได้ถูกค้ำด้วยทองคำ จนกระทั่งเกิดข้อตกลง Bretton Woods ในปี 1971 เมื่อมาตรฐานการค้ำด้วยทองคำหมดไป
ปัจจัยเดียวที่สำคัญที่สุดที่ส่งผลต่อมูลค่าของดอลลาร์สหรัฐคือนโยบายทางการเงินซึ่งกำหนดโดยธนาคารกลางสหรัฐ (Fed) เฟดมีหน้าที่สองประการ: เพื่อให้บรรลุเสถียรภาพด้านราคา (ควบคุมอัตราเงินเฟ้อ) และส่งเสริมการจ้างงานเต็มรูปแบบ เครื่องมือหลักในการบรรลุเป้าหมายทั้งสองนี้คือการปรับอัตราดอกเบี้ย เมื่อราคาต่าง ๆ เพิ่มสูงขึ้นเร็วเกินไปและอัตราเงินเฟ้อสูงกว่าเป้าหมาย 2% ของเฟด ทางเฟดจะปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยซึ่งจะหนุนค่าเงิน USD แต่เมื่ออัตราเงินเฟ้อลดลงต่ำกว่า 2% หรืออัตราการว่างงานสูงเกินไป เฟดอาจเลือกปรับลดอัตราดอกเบี้ยลง ซึ่งเป็นแรงกดดันต่อสกุลเงินดอลลาร์
ในสถานการณ์ที่รุนแรงมากจริง ๆ ทาง Federal Reserve ยังสามารถพิมพ์ดอลลาร์ออกมาเพิ่มเติมและออกมาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ (QE) ได้ การทำ QE เป็นกระบวนการที่เฟดเพิ่มการไหลเวียนของสินเชื่อในระบบการเงินที่ติดขัดอยู่อย่างมาก โดยเป็นมาตรการทางนโยบายที่ไม่ได้เป็นมาตรฐานซึ่งใช้เมื่อสินเชื่อหมดเนื่องจากธนาคารจะไม่ให้กู้ยืมระหว่างกัน (เพราะกลัวคู่สัญญาจะผิดนัดชำระหนี้) ก็เป็นทางเลือกสุดท้ายเมื่อการลดอัตราดอกเบี้ยเพียงอย่างเดียวไม่น่าจะบรรลุผลลัพล์ที่จำเป็น ถือเป็นเครื่องทางเลือกสุดท้ายของเฟดในการต่อสู้กับวิกฤติสินเชื่อที่เกิดขึ้นระหว่างวิกฤตการณ์ทางการเงินครั้งใหญ่ในปี 2008 โดยเกี่ยวข้องกับการที่เฟดพิมพ์เงินดอลลาร์เพิ่มขึ้นและใช้เงินเหล่านั้นเพื่อซื้อพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ ซึ่งส่วนใหญ่มาจากสถาบันการเงินต่าง ๆ การทำ QE มักจะทำให้เงินดอลลาร์สหรัฐอ่อนค่าลง
การกระชับเชิงปริมาณ (QT) เป็นกระบวนการย้อนกลับของการทำ QE โดยที่ Federal Reserve จะหยุดซื้อพันธบัตรจากสถาบันการเงินและไม่นำเงินต้นไปลงทุนใหม่จากพันธบัตรที่ถืออยู่เพื่อซื้อใหม่ ซึ่งมักจะเป็นปัจจัยบวกสำหรับสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐ