Jerome Powell ของ Fed ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ – และ dent Trump จะไม่ทำอะไรดีไปกว่านี้แล้ว

เจอโรม พาวเวลล์ ซึ่งเป็นสุนัขอันดับต้นๆ ของธนาคารกลางสหรัฐ ยืนอยู่ในดัลลัสและประกาศด้วยความมั่นใจ หรืออาจเป็นภาพลวงตาว่า ไม่มีการเร่งรีบในการลดอัตราดอกเบี้ย

“เศรษฐกิจไม่ได้ส่งสัญญาณใดๆ ว่าเราจำเป็นต้องรีบร้อน” พาวเวลล์กล่าวในงาน Dallas Fed เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน จริงเหรอ? อัตราเงินเฟ้อยังคงสูงกว่าเป้าหมาย 2% ของ Fed อัตราเงินเฟ้อค่าเช่าติดอยู่และดื้อรั้นเช่นเคย และ Cleveland Fed กล่าวว่าอาจจะไม่เย็นลงจนกว่าจะถึงปี 2569 แต่พาวเวลล์คิดว่าเขามีเวลาทั้งหมดในโลกที่จะเข้าใจเรื่องนี้

เขาไม่ผิดที่เศรษฐกิจมีจุดแข็ง อัตราการว่างงาน 4.1%? ประทับใจ. เติบโตล่องเรือที่ 2.5% ต่อปี? ไม่เลว. การใช้จ่ายของผู้บริโภคมีความมั่นคง และธุรกิจต่างๆ ยังคงนำเงินไปลงทุน

อัตราเงินเฟ้อไม่ได้รออยู่ แต่พาวเวลล์รออยู่

พาวเวลล์ยังเรียกสถานการณ์นี้ว่า “ดีอย่างน่าทึ่ง” แต่มีข้อดีคือ อัตราเงินเฟ้อกำลังกลืนกินสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ราคาขึ้น ค่าเช่าพุ่งสูง และค่าจ้างก็ไม่ตามทัน แต่ดูเหมือนว่าพาวเวลล์จะยินดีที่จะดำเนินการอย่างช้าๆ และระมัดระวัง แม้ว่าจะหมายถึงการลากเรื่องยุ่งๆ นี้ออกไปให้นานกว่าใครๆ ก็สามารถทนไหวได้

ค่าใช้จ่ายด้านที่พักพิงคิดเป็นมากกว่าครึ่งหนึ่งของ CPI ที่เพิ่มขึ้นในเดือนตุลาคม นั่นไม่ใช่ปัญหาเล็กน้อย มันเป็นวิกฤต มีคนย้ายหรือลงนามในสัญญาเช่าใหม่น้อยลง ซึ่งหมายความว่า CPI ยังไม่ครอบคลุมภาพรวมทั้งหมดด้วยซ้ำ

คำตอบของพาวเวลล์? รอ. เขาแย้งว่าความแข็งแกร่งของเศรษฐกิจในปัจจุบันทำให้เขามีโอกาส "เข้าถึงการตัดสินใจของเราอย่างรอบคอบ" การแปล - ไม่ต้องทำอะไรเลยตอนนี้.

Omair Sharif ซึ่งเป็นหัวหน้า Inflation Insights LLC กล่าวว่า "ทัศนวิสัยของอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น แม้ว่าข้อมูลอย่างค่าเช่าจะล่าช้า จะทำให้การสื่อสารมีความท้าทายมากขึ้น ซึ่งท้ายที่สุดอาจทำให้การลดอัตราดอกเบี้ยทำได้ยากขึ้น"

มิเชล โบว์แมน ผู้ว่าการเฟด ลงมติไม่เห็นด้วยกับการปรับลดอัตราดอกเบี้ยในเดือนกันยายนโดยสิ้นเชิง เพราะเธอต้องการให้ลดอัตราดอกเบี้ยลงเล็กน้อย เธอไม่ได้อยู่คนเดียวในความหงุดหงิดของเธอ เจ้าหน้าที่อีกหลายคนแบ่งปันเรื่องนี้

ทรัมป์กับพาวเวลล์: รอบสอง

เมื่อคุณคิดว่างานของพาวเวลล์ไม่มีอะไรซับซ้อนไปกว่านี้แล้ว โดนัลด์ ทรัมป์ ก็กลับมาอีกครั้ง เพียงสองวันหลังจากที่ทรัมป์ได้รับการประกาศให้ dent ตำแหน่งประธานาธิบดี ความตึงเครียดระหว่างเขากับพาวเวลล์ก็ทวีความรุนแรงขึ้นแล้ว

ในงานแถลงข่าวหลังการประชุมนโยบายล่าสุดของเฟด พาวเวลล์ถูกถามว่าเขาจะลาออกหรือไม่หากทรัมป์ขอให้เขาลาออก คำตอบของเขา? เฉียบ “ไม่”

นักข่าวอีกคนหนึ่งกดดันเขาว่า dent สามารถไล่หรือลดตำแหน่งประธานเฟดได้หรือไม่ คำตอบของพาวเวลล์ก็ตรงไปตรงมาไม่แพ้กัน: “ไม่ได้รับอนุญาตภายใต้กฎหมาย” เขาหยุดหลังจากแต่ละคำเพื่อเน้นย้ำ เหมือนกับว่าเขากล้าให้ทรัมป์ทดสอบเขา

หากประวัติศาสตร์เป็นแนวทาง ทรัมป์ก็คงทำแบบนั้น ในช่วงวาระแรก dent ได้ตำหนิพาวเวลล์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเนื่องจากไม่ลดอัตราดอกเบี้ยเร็วขึ้น จนถึงจุดหนึ่งในปี 2020 ทรัมป์บอกกับผู้สื่อข่าวว่าเขามี “สิทธิ์ที่จะถอดถอน” พาวเวลล์ และเรียกการตัดสินใจของเขาว่า “ไม่ดี”

ทรัมป์ยังกล่าวอย่างเปิดเผยด้วยว่าเขาคิดว่า dent ประธานาธิบดีควรมีส่วนในการตัดสินใจเรื่องอัตราดอกเบี้ย “ผมรู้สึกว่าอย่างน้อย dent ก็ควรจะมีสิทธิ์พูดในนั้น” เขากล่าวเมื่อเดือนสิงหาคม โดยโอ้อวดเกี่ยวกับสัญชาตญาณทางธุรกิจของเขา “ฉันทำเงินได้มากมาย ฉันประสบความสำเร็จมาก”

ความคิดที่ว่า dent เข้ามายุ่งกับการตัดสินใจของเฟดนั้นบินผ่านไปเมื่อเผชิญกับความเป็นอิสระที่ได้รับคำสั่งจากรัฐสภา เฟดไม่ควรตอบคำถามทำเนียบขาวหรือใครก็ตาม

แต่ทรัมป์ไม่สนใจประเพณี หากพรรครีพับลิกันเข้าควบคุมสภาคองเกรส ทรัมป์อาจพบว่าการกดดันเฟดจนมุมนั้นง่ายกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีผู้พิพากษาศาลฎีกา 6 คนจากทั้งหมด 9 คนที่ได้รับการแต่งตั้งโดย dent ของพรรครีพับลิกัน

การเติบโตทางเศรษฐกิจปกปิดปัญหาที่ใหญ่กว่า

ทั้งพาวเวลล์และทรัมป์ชอบอวดอ้างเกี่ยวกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่ดูเหมือนทั้งคู่จะไม่สนใจที่จะจัดการกับรอยแตกที่อยู่ใต้ผิวเผิน พาวเวลล์อ้าง tron การใช้จ่ายของผู้บริโภคและอัตราการว่างงานต่ำเป็นหลักฐานว่าเศรษฐกิจกำลังเฟื่องฟู

ในช่วงวาระแรก ทรัมป์ดูแลการเติบโตของ GDP ต่อปีที่ 2.5% ซึ่งทำให้ตัวเลขของโอบามาขยับเล็กน้อย นอกจากนี้ เขายังคุยโวเกี่ยวกับการสร้างงาน โดยอัตราการว่างงานแตะระดับต่ำสุดในรอบ 50 ปีที่ 3.5% ในต้นปี 2563

แต่สถิติเหล่านี้ไม่ได้บอกเรื่องราวทั้งหมด การลดภาษีของทรัมป์ในปี 2560 ได้ลดอัตราองค์กรจาก 35% เหลือ 21% ส่งผลให้ธุรกิจต่างๆ ได้รับการส่งเสริมในระยะสั้น ในเวลาเดียวกัน defi ของรัฐบาลกลางเพิ่มขึ้นจาก 585 พันล้านดอลลาร์ในปี 2559 เป็น 984 พันล้านดอลลาร์ในปี 2562

หนี้ของประเทศเพิ่มขึ้น 7.8 ล้านล้านดอลลาร์ภายใต้การดูแลของทรัมป์ ซึ่งเป็นตัวเลขที่น่าตกใจซึ่งบ่อนทำลายคำกล่าวอ้างของเขาในเรื่องความฉลาดทางเศรษฐกิจ

จากนั้นก็เกิดโรคระบาด การว่างงานเพิ่มขึ้นเป็น 14.7% ในเดือนเมษายน 2020 ทำลายความก้าวหน้าหลายปีในชั่วข้ามคืน การตอบสนองของทรัมป์รวมถึงการลงนามในพระราชบัญญัติ CARES มูลค่า 2.2 ล้านล้านดอลลาร์ ซึ่งช่วยบรรเทาทุกข์ แต่ยังเน้นย้ำถึงความเปราะบางของนโยบายเศรษฐกิจของเขา การฟื้นตัวเป็นไปอย่างไม่สม่ำเสมอ โดยครอบครัวผู้มีรายได้น้อยต้องเผชิญวิกฤติหนัก

พาวเวลล์ก็ไม่พลาดเช่นกัน การตอบสนองต่ออัตราเงินเฟ้อที่ช้าของเขาและการไม่เต็มใจที่จะกระทำการอย่างเด็ดขาดทำให้ชาวอเมริกันหลายล้านคนต้องดิ้นรนเพื่อตามทันต้นทุนที่สูงขึ้น เขาอ้างว่าเล่นเกมระยะยาว แต่สำหรับคนที่ใช้ชีวิตแบบเงินเดือนต่อเงินเดือน กลยุทธ์ของเขาให้ความสะดวกสบายเพียงเล็กน้อย

มรดกทางเศรษฐกิจของทรัมป์

บันทึกทางเศรษฐกิจของทรัมป์เป็นการผสมผสานระหว่างแนวคิดที่โดดเด่นและข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัด สงครามการค้าของเขากับจีนทำให้ห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกหยุดชะงัก และเพิ่มต้นทุนให้กับธุรกิจในอเมริกา แม้ว่าการเจรจา NAFTA ใหม่ใน USMCA จะก่อให้เกิดประโยชน์บางประการ แต่ก็ไม่ได้กล่าวถึงปัญหาเชิงโครงสร้างที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นในด้านการค้า

การยกเลิกกฎระเบียบเป็นอีกรากฐานสำคัญของการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของทรัมป์ เขายกเลิกกฎเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อมกว่า 100 ฉบับ และผ่อนปรนกฎระเบียบทางการเงิน การเคลื่อนไหวที่ภาคธุรกิจต่างยินดี แต่นักวิจารณ์เตือนว่าอาจมีผลกระทบในระยะยาว

การผลักดันอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำลง ซึ่งบ่อยครั้งเป็นค่าใช้จ่ายของพาวเวลล์ แสดงให้เห็นว่าเขาชอบที่จะได้กำไรจากตลาดระยะสั้นมากกว่าการเติบโตที่ยั่งยืน

แม้จะมีความพยายามเหล่านี้ แต่นโยบายของทรัมป์ไม่ได้ปกป้องเศรษฐกิจจากผลกระทบของโรคระบาด การตอบสนองของเขาเป็นแบบปฏิกิริยา โดยเน้นไปที่การมองเห็นมากกว่าสสาร

ระหว่างความไม่แน่ใจของพาวเวลล์กับความหุนหันพลันแล่นของทรัมป์ เศรษฐกิจสหรัฐฯ ตกอยู่ในสมดุลที่ไม่มั่นคง ดูเหมือนว่าจะไม่เหมาะกับงานในขณะนี้ แต่ก็แน่นอน